Er was weer heel veel te genieten in het Weihnachtsoratorium dat oratoriumvereniging Hosanna onder leiding van Jacco Camphens vrijdagavond uitvoerde in een stampvolle Dionysiuskerk.
Een monumentaal werk uitvoeren met veel solisten en een flink Van Wassenaer Consort blijft altijd een avontuur. Er werd met veel inzet gezongen en gemusiceerd. Een sterke bezetting qua solisten, maar successen uit het verleden geven niet altijd garanties voor de toekomst. Margreet Rietveld heeft een loepzuivere stem. maar je bedoeling overbrengen op het publiek is een andere kunst.
Watervallen
De bas Martijn Sanders zingt uitstekend, maar miste hier en daar wat volume. Tenor Leon van Liere heeft een soepele stem, was ook uitstekend verstaanbaar bij de recitatieven, maar verdwaalde af en toe tussen de muzikale watervallen. Absolute topper was de alt Martine Straesser die het allemaal heel spannend maakte door haar ingehouden manier van zingen en haar publiek het gevoel gaf speciaal voor hen naar Rijssen gekomen te zijn. Maar op de door Bach gekozen momenten in de grote muzikale belevenis excelleerde Hosanna. Direct al bij het Jauchzet, frohlocket werd letterlijk en figuurlijk de toon gezet en aan het einde van het eerste deel werd de pauze aangekondigd met een vrolijk gebracht Herrscher des Himmels.
Energie
Het Weihnachtsoratorium is een flinke zit, maar Hosanna voorzag het publiek op de juiste momenten steeds weer van nieuwe luisterenergie. Het Ehre sei dir Gott gesungen was één groot feest dat de luisteraars meevoerde naar hogere sferen en eigenlijk niet lang genoeg kon duren. Maar het koor is ook in staat tot zeer piëteitsvolle presentaties, zoals het koraal Ich steh an deiner Krippen hier.
70 jaar
Dirigent Jacco Camphens heeft van zijn 70-jarige oratoriumvereniging in enkele jaren tijd een koor gemaakt waarmee de stad Rijssen voor de dag kan komen. Het publiek beloonde de musici met een lang en warm applaus.
Een zelfbewust Hosanna zette vrijdagavond in een volle Dionysiuskerk een wondermooie Johannes Passion neer. Het wasgenieten van begin tot eind.
Hoe dat precies werkt is niet altijd duidelijk, maar direct al bij het openingskoor werd het gehoor met aangenaam zachte drang onder de arm genomen en het beroemde lijdensverhaal van Christus ingeleid.
Tenor Leon van Liere met zijn heldere stem en overduidelijke uitspraak pakte de verhaallijn op en vertelde op natuurlijke en verstaanbare wijze het Johannes-evangelie. Je denkt dan dat het zo doorgaat en daardoor viel de aria Von den Stricken meiner Sünden door de mezzosopraan Lien Haegeman wat in het niet. Er is niets mis met haar stem, maar ze kwam niet boven het goed spelende Van Wassenaer Consort uit.
Het koraal Wer hat dich so geschlagen werd massief en harmonieus gebracht. Een streling voor oor en gemoed. Even verderop bewees de evangelist dat hij de nodige emotie in zijn vertelwijze kon leggen, want de bitter wenende Petrus werd op de meest hartverscheurende wijze gebracht.
De spanningsboog was goed opgebouwd, waardoor de pauze vrij plotseling kwam. Dan moet het publiek naar de Schildkerk lopen, waar de mensen heel vlot een kop koffie of thee kunnen nemen en alvast de eerste prestaties van het koor evalueerden. Altijd een fysieke onderbreking, waardoor de uitvoerenden de draad weer moeten hervinden en de toehoorders veroveren. Met het koraal Christus der uns selig macht zat iedereen weer helemaal in het verhaal.
De als altijd uiterst beheerst dirigerende Jacco Camphens had zijn accenten in deze passie goed aangebracht en het koor realiseerde dat gewoon steengoed. Bij de uitbeelding van de samenspraak tussen rechter Pontius Pilatus, die Jezus eigenlijk onschuldig vindt, liet Hosanna een woedende menigte horen die de rechter geen enkele ruimte voor vrijspraak liet. Bariton Jan Willem van der Hagen moest de zieke Sander Heutinck vervangen die de Christuspartij zou doen. Na wat lichte aarzeling kwam hij prima over, zeker in deel twee na de pauze. De onderdelen van tenor Arco Mandemaker vielen helaas niet altijd goed uit. Jammer van die perfecte en lenige stem, maar het volume om zijn geluid de kerk in te dragen ontbrak nogal eens. De sopraan Marleen Everink en bas-bariton Martijn Sanders leverden prachtige prestaties, ingehouden en dramatisch op de juiste momenten.
En zo ging het in één vloeiende beweging naar het slotkoraal toe. De uitvoerenden boeiden continu. het gevoel dat het “nu al” voorbij was werd bijna tastbaar. Als je dat bij je publiek kunt veroorzaken, heb je een hele mooi prestatie geleverd. Altijd erg gevaarlijk om te zeggen, maar toch: Bach zou er trots op zijn geweest.
Copyright © 2025 Hosanna chr. oratoriumvereniging. Alle rechten voorbehouden
